Podstawy układu tworzenia wiadomości

Jetpack Compose znacznie ułatwia projektowanie i tworzenie interfejsu aplikacji. Compose przekształca stan w elementy interfejsu za pomocą:

1. Kompozycja elementów
2. Układ elementów
3. Rysowanie elementów

Ten dokument skupia się na rozmieszczeniu elementów i wyjaśnia niektóre z elementów konstrukcyjnych, które Compose udostępnia, aby ułatwić układanie elementów interfejsu.

Cele układów w polu tworzenia wiadomości

Implementacja systemu układu w Jetpack Compose ma 2 główne cele:

• Wysoka wydajność
• Możliwość łatwego tworzenia niestandardowych układów

Podstawy funkcji składanych

Funkcje składane to podstawowy element Compose. Funkcje składane to funkcje emitujące Unit, które opisują część interfejsu użytkownika. Funkcja ta przyjmuje dane wejściowe i generuje to, co jest widoczne na ekranie. Więcej informacji o komponowalnych znajdziesz w dokumentacji dotyczącej modelu mentalnego kompozytowalności.

Funkcja składana może emitować kilka elementów interfejsu użytkownika. Jeśli jednak nie podasz wskazówek dotyczących ich rozmieszczenia, Compose może umieścić elementy w nieodpowiednim miejscu. Ten kod generuje na przykład 2 elementy tekstowe:

@Composable
fun ArtistCard() {
    Text("Alfred Sisley")
    Text("3 minutes ago")
}
LayoutBasicsSnippets.kt

Bez wskazówek dotyczących układu elementów tekstowych Compose ułoży je jeden na drugim, co utrudni ich odczytanie:

Compose udostępnia kolekcję gotowych układów, które ułatwiają rozmieszczanie elementów interfejsu użytkownika. Dzięki temu możesz łatwo definiować własne, bardziej specjalistyczne układy.

Komponenty standardowego układu

W wielu przypadkach możesz po prostu użyć standardowych elementów układu w Compose.

Użyj Column, aby umieścić elementy na ekranie w pionie.

@Composable
fun ArtistCardColumn() {
    Column {
        Text("Alfred Sisley")
        Text("3 minutes ago")
    }
}
LayoutBasicsSnippets.kt

Podobnie możesz używać Row do umieszczania elementów na ekranie w poziomie. Zarówno element Column, jak i element Row obsługują konfigurowanie wyrównania elementów, które zawierają.

@Composable
fun ArtistCardRow(artist: Artist) {
    Row(verticalAlignment = Alignment.CenterVertically) {
        Image(bitmap = artist.image, contentDescription = "Artist image")
        Column {
            Text(artist.name)
            Text(artist.lastSeenOnline)
        }
    }
}
LayoutBasicsSnippets.kt

Aby umieścić elementy jeden na drugim, użyj Box. Box obsługuje też konfigurowanie dokładnego wyrównania elementów.

@Composable
fun ArtistAvatar(artist: Artist) {
    Box {
        Image(bitmap = artist.image, contentDescription = "Artist image")
        Icon(Icons.Filled.Check, contentDescription = "Check mark")
    }
}
LayoutBasicsSnippets.kt

Często te elementy są wszystkim, czego potrzebujesz. Możesz napisać własną funkcję składającą się z elementów, aby połączyć te układy w bardziej rozbudowany układ odpowiedni dla Twojej aplikacji.

Aby ustawić pozycję elementów potomnych w elementach Row, użyj argumentów horizontalArrangement i verticalAlignment. W przypadku funkcji Column ustaw argumenty verticalArrangement i horizontalAlignment:

@Composable
fun ArtistCardArrangement(artist: Artist) {
    Row(
        verticalAlignment = Alignment.CenterVertically,
        horizontalArrangement = Arrangement.End
    ) {
        Image(bitmap = artist.image, contentDescription = "Artist image")
        Column { /*...*/ }
    }
}
LayoutBasicsSnippets.kt

Model układu

W modelu układu drzewo interfejsu jest układane w jednym przejeździe. Każdy węzeł jest najpierw proszony o zmierzenie siebie, a potem rekurencyjnie o zmierzenie wszystkich podrzędnych węzłów, przekazując ograniczenia rozmiaru w drzewie do podrzędnych węzłów. Następnie określa się rozmiary i miejsce umieszczenia węzłów liści, a rozwiązane rozmiary i instrukcje dotyczące umieszczenia są przekazywane z powrotem do drzewa.

Krótko mówiąc, rodzice mierzą się przed dziećmi, ale ich rozmiar i miejsce na rysunku są dobierane po ich dzieciach.

Weź pod uwagę funkcję SearchResult.

@Composable
fun SearchResult() {
    Row {
        Image(
            // ...
        )
        Column {
            Text(
                // ...
            )
            Text(
                // ...
            )
        }
    }
}
LayoutBasicsSnippets.kt

Ta funkcja zwraca to drzewo interfejsu użytkownika.

SearchResult
  Row
    Image
    Column
      Text
      Text

W przykładzie SearchResult układ drzewa interfejsu użytkownika jest następujący:

1. Węzeł główny Row prosi o zmierzenie.
2. Węzeł główny Row prosi pierwszy element podrzędny, Image, o zmierzenie.
3. Image to liść (czyli nie ma żadnych elementów podrzędnych), więc podaje rozmiar i zwraca instrukcje dotyczące umieszczenia.
4. Węzeł główny Row prosi swoje drugie dziecko, Column, o zmierzenie.
5. Węzeł Column prosi pierwszy element podrzędny Text o zmierzenie.
6. Pierwszy węzeł Text jest węzłem-liściem, więc podaje rozmiar i zwraca instrukcje dotyczące umieszczenia.
7. Węzeł Column prosi swoje drugie dziecko Text o pomiar.
8. Drugi węzeł Text jest węzłem-liściem, więc podaje rozmiar i zwraca instrukcje dotyczące umieszczenia.
9. Teraz, gdy węzeł Column zmierzył i umieścił swoje elementy potomne, może określić swój rozmiar i położenie.
10. Teraz, gdy węzeł Row zmierzono, ustawiono jego rozmiar i umieszczono jego potomków, może on określić swój rozmiar i położenie.

Wydajność

Compose osiąga wysoką wydajność, mierząc podrzędne tylko raz. Pomiar w pojedynczym przejściu pozytywnie wpływa na wydajność, ponieważ pozwala Compose sprawnie obsługiwać głębokie drzewa interfejsu użytkownika. Jeśli element zmierzy swój element potomny 2 razy, a ten zmierzy swoje potomne elementy 2 razy i tak dalej, jedno ułożenie całego interfejsu będzie wymagało dużo pracy, co utrudni utrzymanie wydajności aplikacji.

Jeśli układ wymaga z jakiegoś powodu kilku pomiarów, Compose oferuje specjalny system pomiarów wewnętrznych. Więcej informacji o tej funkcji znajdziesz w artykule Własne pomiary w układance w Compose.

Ponieważ pomiar i rozmieszczenie to odrębne etapy przepływu układu, wszelkie zmiany, które wpływają tylko na umieszczanie elementów, a nie na pomiar, mogą być wykonywane osobno.

Używanie modyfikatorów w układach

Jak opisano w sekcji Modyfikatory kompozytowanych elementów, możesz używać modyfikatorów do ozdabiania i uzupełniania kompozytowanych elementów. Modyfikatory są niezbędne do dostosowywania układu. Na przykład tutaj łańcuchujemy kilka modyfikatorów, aby dostosować ArtistCard:

@Composable
fun ArtistCardModifiers(
    artist: Artist,
    onClick: () -> Unit
) {
    val padding = 16.dp
    Column(
        Modifier
            .clickable(onClick = onClick)
            .padding(padding)
            .fillMaxWidth()
    ) {
        Row(verticalAlignment = Alignment.CenterVertically) { /*...*/ }
        Spacer(Modifier.size(padding))
        Card(
            elevation = CardDefaults.cardElevation(defaultElevation = 4.dp),
        ) { /*...*/ }
    }
}
LayoutBasicsSnippets.kt

W kodzie powyżej zwróć uwagę na różne funkcje modyfikujące używane razem.

• clickable sprawia, że komponent reaguje na dane wejściowe użytkownika i wyświetla efekt falowania.
• padding umieszcza odstęp wokół elementu.
• fillMaxWidth powoduje, że kompozyt wypełnia maksymalną szerokość określoną przez jego nadrzędny element.
• size() określa preferowaną szerokość i wysokość elementu.

Układy z możliwością przewijania

Więcej informacji o przewijanych układach znajdziesz w dokumentacji gestów podczas tworzenia wiadomości.

Więcej informacji o listach i lista z opóźnionym wczytywaniem znajdziesz w dokumentacji dotyczącej tworzenia list.

Układy elastyczne

Układ powinien być zaprojektowany z uwzględnieniem różnych orientacji ekranu i rozmiarów. Compose oferuje kilka wbudowanych mechanizmów, które ułatwiają dostosowanie układów kompozytowych do różnych konfiguracji ekranu.

Ograniczenia

Aby poznać ograniczenia pochodzące z elementu nadrzędnego i odpowiednio zaprojektować układ, możesz użyć BoxWithConstraints. Ograniczenia pomiarów można znaleźć w zakresie lambda treści. Za pomocą tych ograniczeń pomiarowych możesz tworzyć różne układy dla różnych konfiguracji ekranu:

@Composable
fun WithConstraintsComposable() {
    BoxWithConstraints {
        Text("My minHeight is $minHeight while my maxWidth is $maxWidth")
    }
}
LayoutBasicsSnippets.kt

Układy oparte na przedziałach

Compose udostępnia wiele komponentów opartych na Material Design z zależnością androidx.compose.material:material (dostępną podczas tworzenia projektu Compose w Android Studio), aby ułatwić tworzenie interfejsu użytkownika. Dostępne są elementy Drawer, FloatingActionButton i TopAppBar.

Komponenty Material Design intensywnie korzystają z interfejsów API slotów, czyli wzoru, który Compose wprowadza, aby umożliwić dostosowanie na poziomie komponentów. Dzięki temu komponenty są bardziej elastyczne, ponieważ mogą przyjmować element podrzędny, który może konfigurować się samodzielnie, zamiast udostępniać wszystkie parametry konfiguracji elementu podrzędnego. Miejsca w interfejsie to puste miejsce, które deweloper może wypełnić według własnego uznania. Na przykład w usługach TopAppBar możesz dostosować te sloty:

Elementy składane zwykle korzystają z komponowalnego interfejsu lambda content ( content: @Composable () -> Unit). Interfejsy API slotów udostępniają wiele parametrów content do określonych zastosowań. Na przykład TopAppBar umożliwia Ci udostępnianie treści w przypadku title, navigationIcon i actions.

Na przykład: Scaffold pozwala na implementację interfejsu z podstawową strukturą układu Material Design. Scaffoldzapewnia miejsca na najczęściej używane komponenty Material na najwyższym poziomie, takie jak TopAppBar, BottomAppBar, FloatingActionButton i Drawer. Dzięki użyciu komponentu Scaffold możesz łatwo sprawdzić, czy te komponenty są prawidłowo umieszczone i czy współpracują ze sobą.

@Composable
fun HomeScreen(/*...*/) {
    ModalNavigationDrawer(drawerContent = { /* ... */ }) {
        Scaffold(
            topBar = { /*...*/ }
        ) { contentPadding ->
            // ...
        }
    }
}
LayoutBasicsSnippets.kt